Τα ψέματα και οι μισές αλήθειες ενός πρωθυπουργού

Η ερώτηση που εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον Μητσοτάκη.

 

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

 

Ο Ειλικρινής και ο Ψεύτης έχουν ένα σουρεαλιστικό κοινό στοιχείο:

Και οι δύο διατείνονται ότι λένε την Αλήθεια.

 

Μπέρδεμα, ε;

Καθόλου.

Ακριβώς επειδή η Αλήθεια και το Ψέμα έχουν διαφορετικούς κώδικες

και διαφορετικούς κωδικούς πρόσβασης,

στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ο Ψεύτης είναι εύκολα εντοπίσιμος.

Όμως, ακόμη και τις ελάχιστες φορές που ο Ψεύτης είναι πανούργος,

υπάρχουν πλείστοι τρόποι για να τον αντιληφθούμε και να τον αντιμετωπίσουμε·

αρκεί, βεβαίως, να έχουμε τη διάθεση να τον απομονώσουμε,

αρκεί να μην είμαστε κι εμείς ψεύτες,

αρκεί να μην αισθανόμαστε συνειδησιακώς ομογάλακτοί του.

 

Η ειδοποιός και χαώδης διαφορά ανάμεσα στον Ειλικρινή και στον Ψεύτη,

είναι ότι ο Ειλικρινής λέει την Αλήθεια

ακόμη κι όταν αυτή αντιβαίνει στα συμφέροντά του,

ενώ ο Ψεύτης χρησιμοποιεί την Αλήθεια

μόνο όταν αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντά του·

εξ ου και η σημαντικότερη επινόηση τού Ψεύτη είναι η «Μισή Αλήθεια».

 

Ο Ειλικρινής είναι άμεσος, ο Ψεύτης πάντοτε χρειάζεται χρόνο. 

Ο Ειλικρινής απαντάει χωρίς περιστροφές,

ο Ψεύτης ψάχνει να πιαστεί από λέξεις για να αποπροσανατολίσει τον διάλογο,

απαξιώνει -δήθεν από ηθική ανωτερότητα- την (εκάστοτε) κατηγορία που τού προσάπτεται,

πετάει την μπάλα στην εξέδρα, καθυστερεί χαρακτηριστικά την απάντησή του,

ενώ στα δύσκολα επικαλείται το δικαίωμα στη Σιωπή και προστρέχει στη νομική βοήθεια. 

Ο Ειλικρινής είναι δικηγόρος τού εαυτού του, ο Ψεύτης χρειάζεται δικηγόρους.

 

Το σύστημα εντοπισμού τού Ψεύτη ενισχύεται από τη «Γλώσσα τού Σώματος», 

από τη «Γλώσσα τού Προσώπου»

και από τις ξαφνικές διαταραχές στην Εκφορά τού Λόγου.

Εφίδρωση, νευρικές συσπάσεις και κινήσεις,

απανωτά σαρδάμ, ομιλία που γίνεται αργή,

φωνή που άλλοτε χαμηλώνει και φτάνει να γίνεται ξέπνοη,  

κι άλλοτε υψώνεται τεχνηέντως -φτάνοντας σε οκτάβες Υστερίας-

για να πείσει τούς αφελείς και ευάλωτους στο Μελόδραμα ακροατές,

συνεχής αλλαγή στις θέσεις και στις στάσεις σώματος.

 

Και βεβαίως, επειδή ως γνωστόν «Τα Μάτια είναι ο Καθρέφτης τής Ψυχής»,

ο Ψεύτης προδίδεται πρωτευόντως από τα μάτια του·

αποφεύγει να κοιτάξει τον συνομιλητή του

(διότι θεωρεί ότι θα γίνει αντιληπτός από το βλέμμα του) 

και τα μάτια του ανοιγοκλείνουν συνεχώς

(τέτοιο πετάρισμα βλεφαρίδων δεν το συναντάμε ούτε σε ερωτευμένο καρτούν).

 

Τέλος, αυταποδείκτως ο Ψεύτης διαψεύδεται από τα Γεγονότα,

και ως εκ τούτου πρεσβεύει φανατικά την «Επιλεκτική Μνήμη».

…

 

Κατόπιν αυτής τής απαραίτητης εισαγωγής,

είμαστε απολύτως έτοιμοι και πλήρως εφοδιασμένοι 

ώστε να τοποθετήσουμε τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου τού πρωθυπουργού τής Ελλάδας

στο «Πάνθεον τής Νεοελληνικής Ψευτιάς».

 

Μία ερώτηση εστάθη αρκετή

για να ξεμπροστιαστεί ο γόνος τής πιο κρατικοδίαιτης οικογένειας τής χώρας.

Η συνέντευξη όδευε στην εκπνοή,

ο Κυριάκος Μητσοτάκης εσκορπούσε αφειδώς χαμόγελα, 

θεωρώντας ότι κουτσά-στραβά τα κατέφερνε να περιορίσει στο ελάχιστον

το πολιτικό κόστος από την εκκωφαντικά αποτυχημένη διαχείριση των πυρκαγιών,

αλλά η προτελευταία ερώτηση τού κατέστρεψε την αγωνιώδη προσπάθεια αυτο-ηρωοποίησης.

 

Οποία σατανική σύμπτωσις,

η δημοσιογράφος που τον έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση,

έχει επώνυμο που εδώ και δεκαετίες αποτελεί «κόκκινο πανί» για την οικογένεια Μητσοτάκη.

Η Βίκη Σαμαρά, λοιπόν, ετόλμησε με την παρέμβασή της να ξύσει πληγές,

οδηγώντας τον πρωθυπουργό στις διαχρονικώς αγαπημένες διεξόδους του·

ήτοι, στα ψέματα και στις μισές αλήθειες.

Ιδού ο διάλογός τους:

- Κύριε πρόεδρε, ο κύριος Τσίπρας σάς κατηγόρησε ότι,

όχι μόνο κρατήσατε,

αλλά αναβαθμίσατε πρόσωπα

που εκείνος εξεδίωξε από την Πυροσβεστική μετά το Μάτι.

Πώς απαντάτε σ’ αυτήν την κριτική;

- Δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεστε.

- Στον κύριο Κολοκούρη και στον κύριο Τσουβάλα αναφέρομαι.

- Ο αρχηγός τής Αστυνομίας, εξ όσων γνωρίζω,

είχε γίνει υπαρχηγός επί εποχής «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.». 

Και στη συνέχεια, ακολουθώντας τη φυσική επετηρίδα έγινε αρχηγός.

Φαντάζομαι ότι αν ήξερε κάτι ο κύριος Τσίπρας,

δεν θα είχε προχωρήσει σ’ αυτήν την επιλογή.

…

 

Λοιπόοον… Ξεκινάμε…

 

Πόσα πρόσωπα αναφέρονται στην ερώτηση τής δημοσιογράφου;

Δύο.

Επαναλαμβάνω: Δύο.

Πόσα πρόσωπα αναφέρονται στην απάντηση τού Μητσοτάκη;

Ένα.

Επαναλαμβάνω: Ένα.

 

ΓΙΑΤΙ;

Γιατί ο πρωθυπουργός τής χώρας αναφέρθηκε μόνο στο ένα από τα δύο πρόσωπα;

Επρόλαβε, άραγε, να ξεχάσει εντός δευτερολέπτων το ένα από τα δύο πρόσωπα;

Όχι βέβαια.

Απλά,

ανέφερε το πρόσωπο με το οποίο αισθανόταν ότι θα βρεθεί λιγότερο εκτεθειμένος. 

Και το ονοματεπώνυμο αυτού: Κωνσταντίνος Τσουβάλας.

 

Σε τυπικό επίπεδο, ο Μητσοτάκης είναι -προς στιγμήν- ακριβής·

όντως, ο Τσουβάλας έφτασε επί «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» στην κορυφή τής ιεραρχίας,

καθώς γίνεται αρχηγός τής «ΕΛ.ΑΣ.» στις 16 Φεβρουαρίου 2016.

Όμως, ο Μητσοτάκης μνημονεύει μόνο την πληροφορία που τον εξυπηρετεί,

παραλείποντας απολύτως συνειδητά την αλληλουχία των γεγονότων

και ασελγώντας προς την Ιστορία.

Ας τού θυμίσω αυτά που επιθυμεί απεγνωσμένα να ξεχάσει

και -κυρίως- να κρύψει από την Ελληνική Κοινωνία…

 

Στις 23 Ιουλίου 2018 λαμβάνει χώρα η τραγωδία στο Μάτι.

Στις 31 Ιουλίου 2018 ο Μητσοτάκης δίνει συνέντευξη Τύπου

και -μεταξύ άλλων- τονίζει ότι

«…Θα επανέλθω στις ευθύνες που καταλογίζω στον Πρωθυπουργό,

αλλά ο κύριος Τόσκας, ο κύριος Σκουρλέτης, η κυρία Δούρου,

ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας κι ο Αρχηγός τής Αστυνομίας,

έχουνε τεράστιες ευθύνες…».  

 

Ενδιαμέσως, μάλιστα,

ο έχων τεράστιες ευθύνες Τσουβάλας έχει προκαλέσει την Πανελλήνια Οργή,

ξεστομίζοντας σε επίσημες δηλώσεις του τη φράση

«Είμαι περήφανος για τις υπηρεσίες τής Ελληνικής Αστυνομίας.

Έκαναν εξαιρετική δουλειά, αποτελεσματική δουλειά,

σε πολύ κρίσιμους οριακά χρόνους…».

 

Τότε είναι που η «Νέα Δημοκρατία» εκδίδει οξύτατη ανακοίνωση:

«Η θλιβερή παράσταση απόσεισης κάθε ευθύνης που έστησε απόψε η κυβέρνηση

-με τη συνδρομή, δυστυχώς,

ΚΑΙ των υπηρεσιακών παραγόντων που έχει επιλέξει ως επικεφαλής των Σωμάτων Ασφαλείας-

προκαλεί μόνον οργή. 

Ανίκανους πολιτικούς εγνώρισε και άλλη φορά η χώρα.

Αλλά με το θράσος να δηλώνουν ακόμη και υπερήφανοι

ύστερα από μια πρωτόγνωρη εθνική τραγωδία,

ποτέ.».  

 

Ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» εκπαραθυρώνει με συνοπτικές διαδικασίες τον Τσουβάλα από τη θέση του 

και εκεί που όλοι περιμένουμε ότι δεν θα ξανακούσουμε για το άτομό του,

βιώνουμε μία σοκαριστική και άκρως αλγεινή έκπληξη.

Δεν έχουν προλάβει να συμπληρωθούν δύο εβδομάδες

από τις εκλογές τής 7ης Ιουλίου 2019

και την ανάληψη τής διακυβέρνησης τής χώρας από τη «Νέα Δημοκρατία»,

και ανακοινώνεται ως «Γενικός Γραμματέας Προστασίας τού Πολίτη» ο Κωνσταντίνος Τσουβάλας.

 

Μιλάμε για την ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΥΤΙΛΑ.

…

 

Πάμε τώρα και στο έτερο πρόσωπο τής δημοσιογραφικής ερώτησης,

που εσκεμμένα απέφυγε να αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και το ονοματεπώνυμο αυτού: Στέφανος Κολοκούρης.

 

Ο Κολοκούρης έγινε αρχηγός τού Πυροσβεστικού Σώματος το 2020·

ως εκ τούτου,

ο Μητσοτάκης δεν γινόταν να επιρρίψει την ευθύνη ΚΑΙ αυτής τής προαγωγής στον Τσίπρα.

Και το κυριότερο..;

Ο επί εποχής Μητσοτάκη προαχθείς στο ύπατο αξίωμα τής Πυροσβεστικής,

αποτελεί «persona non grata» για τούς πενθούντες και τούς πληγέντες

από την τραγωδία στο Μάτι.

 

Μάλιστα, ανάμεσα στις επανειλημμένες διαμαρτυρίες και στα διαβήματά τους,

δεσπόζει η πρόσφατη επιστολή που έστειλαν στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη

(η επιστολή εστάλη στις αρχές Μαΐου).

Διαβάστε και φρίξτε..: 

 

ΘΕΜΑ: Αίτημα αποπομπής του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος

Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα,

ο υπόδικος,

νυν Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος

και Διοικητής της «Ε.Μ.Α.Κ.» την 23η Ιουλίου 2018, Στέφανος Κολοκούρης,

υπέβαλε νέο, συμπληρωματικό υπόμνημα, στον Ανακριτή που ερευνά την υπόθεση.

Στην υπερασπιστική του τακτική,

επιλέγει να στηρίζει το απίστευτο υποθετικό σενάριο,

ότι ακόμη και αν είχε μεταβεί στην περιοχή έγκαιρα,

δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τον ασύλληπτο αριθμό νεκρών

και τον τραυματισμό ανθρώπων,

επειδή δεν αναφέρονται οι ώρες που τα θύματα έχασαν τη ζωή τους

ή που προκλήθηκαν οι τραυματισμοί.

Ακόμη κι αν κανείς αγνοήσει την επίορκη επιχειρηματολογία του κ.Κολοκούρη

ως προς την υποχρέωση -διά της θέσεώς του-

 να επεμβαίνει και να αντιμετωπίζει καταστροφές, σώζοντας ανθρώπινες ζωές,

πουθενά δεν αναφέρει στο πολυσέλιδο συμπληρωματικό του υπόμνημα

τον ουσιαστικό ρόλο που θα επιτελούσε στη διαχείριση της κρίσης με την έγκαιρη παρουσία του.

Δηλώνει, δηλαδή,

ο τότε Διοικητής της «Ε.Μ.Α.Κ.» και ΝΥΝ αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος,

ως παντελώς αμέτοχος και ανεύθυνος για το χάος που δημιουργήθηκε

και για την ανικανότητα της Υπηρεσίας του,

να προλάβει τις αναφερθείσες απώλειες και τους τραυματισμούς των ανθρώπων.

Ο κ.Κολοκούρης,

διατηρώντας μία από τις σημαντικότερες θέσεις

που αφορούν στη διασφάλιση της Ανθρώπινης Ζωής,

με την παντελή απουσία του,

μας άφησε να καιγόμαστε κυριολεκτικά αβοήθητοι,  

από μια φωτιά,

η οποία έκαιγε επί μία ώρα σε χαμηλή βλάστηση,

προτού φτάσει στον πρώτο Οικισμό -από τους 5 συνολικώς όμορους- που έπληξε.

Μόνο κάποιος δίχως ίχνος συνείδησης δεν αντιλαμβάνεται

ότι ο ρόλος του -εφ’ όσον (θα) ήταν εδώ- θα ήταν εξαιρετικά σημαντικός

στη βοήθεια που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι διασώστες της «Ε.Μ.Α.Κ.»

στους ανθρώπους που αφέθηκαν να πεθαίνουν στους δρόμους.

Όπως και των λέμβων της «Ε.Μ.Α.Κ.»,

που θα μπορούσαν να έχουν διατεθεί για τον εντοπισμό και τη διάσωση των ανθρώπων

που βρίσκονταν στη θάλασσα επί ώρες.

Ούτε αυτές ο κ.Κολοκούρης δεν έδωσε εντολή να επέμβουν·

ίσως γιατί δεν εγνώριζε

τι ώρα κατέληξαν οι -κυνηγημένοι από τη φωτιά- άνθρωποι στη θάλασσα.

Ο διοικητής της «Ε.Μ.Α.Κ.» όφειλε να φτάσει αμέσως,

προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση σε ένα πραγματικό πεδίο πολέμου

(και όχι απλώς πεδίο μάχης),

με δεκάδες εγκαυματίες και τους 100 και πλέον νεκρούς.

Καθίσταται σαφές, λοιπόν,

ότι η υπερασπιστική τακτική του κ.Κολοκούρη υπερβαίνει τα εσκαμμένα ενός υπόδικου

και συνιστά προσβολή στους νεκρούς μας,

(καθώς) και κατάχρηση του δικαιώματος κάποιου να αποδείξει ότι είναι αθώος.

Με το δεδομένο -όπως προβλέπεται και από το Σύνταγμα- της διάκρισης εξουσιών

και ότι η πολιτική ηγεσία δεν δύναται να επέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης,

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ κ.ΚΟΛΟΚΟΥΡΗ

για ΑΝΗΘΙΚΗ και ΥΒΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ των νεκρών μας,

των εγκαυματιών, των συγγενών,

και όλων όσοι εκείνη τη μέρα εγκαταλειφθήκαμε να αγωνιζόμαστε ολομόναχοι

(προκειμένου) να σώσουμε τη ζωή των παιδιών μας και τη δική μας.

Εμείς δεν ζητάμε παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης,

απαιτούμε όμως να μας απαλλάξετε από το αίσθημα οργής, απογοήτευσης και θλίψης

που προκαλεί η παραμονή του κ.Κολοκούρη σε μία τόσο κρίσιμη και σοβαρή θέση.

Πώς άλλωστε μπορεί να αντιμετωπίσει ως Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος

μία άλλη, ανάλογη, αλλά ακόμη και μικρότερη κρίση,

όταν «κρύβεται» για την ανικανότητά του

πίσω από ισχυρισμούς όπως η «ώρα» που χάθηκαν οι άνθρωποί μας;

 

Με εκτίμηση,

Εκ των Συγγενών Θυμάτων

Εκ των Εγκαυματιών

Εκ των Κατοίκων των Πληγεισών Περιοχών

…

 

ΦΡΙΚΗ. ΑΙΣΧΟΣ.

Δεν υπάρχει πιο εκκωφαντική απάντηση στο ερώτημα

«Γιατί ο Μητσοτάκης δεν ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου τον Κολοκούρη;».

Όλοι καταλαβαίνουμε τη χυδαία και ποταπή υπεκφυγή

που μετήλθε ο -κληρονομικώ αδίκω- πρωθυπουργίσκος για να συγκαλύψει τα Ασυγκάλυπτα.

Η τυμβωρυχία τής τραγωδίας στο Μάτι,

βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη

από έναν γιγαντιαίο και πολυπλόκαμο παρακρατικό μηχανισμό,  

που -μπροστά στην ικανοποίηση τής λαιμαργίας και τής απληστίας για Εξουσία- 

είναι ικανός να θυσιάσει την Ελλάδα και την Εθνική Ύπαρξη.

…

 

Δεν τελειώσαμε ακόμη…

Πριν ο Μητσοτάκης απαντήσει -έστω ημιτελώς- στην επίμαχη ερώτηση,

έδειξε άλλη μία πτυχή τής πολιτικής αήθειάς του·  

εξασκώντας κάκιστη Υποκριτική Τέχνη,

καμώθηκε ότι δεν ήξερε τι τού έλεγε η δημοσιογράφος.

Σάς θυμίζω την αρχή τού διαλόγου τους:

- Κύριε πρόεδρε, ο κύριος Τσίπρας σάς κατηγόρησε ότι,

όχι μόνο κρατήσατε,

αλλά αναβαθμίσατε πρόσωπα

που εκείνος εξεδίωξε από την Πυροσβεστική μετά το Μάτι.

Πώς απαντάτε σ’ αυτήν την κριτική;

- Δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεστε.

 

ΨΕΜΑ. ΜΕΓΙΣΤΟ ΨΕΜΑ.

Ο Μητσοτάκης που λίγο νωρίτερα, στην ίδια συνέντευξη Τύπου,

έλεγε ότι γνωρίζει τις εικοτολογίες που διακινούνται  

και κάνουν λόγο για εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων στην Εύβοια και στο Τατόϊ 

από επιτήδειους φιλοκυβερνητικούς επιχειρηματίες 

(με εγκατάσταση ανεμογεννητριών και με ανέγερση πολυτελών κατοικιών, αντιστοίχως),

εδώ παρέστησε τον αδαή και τον ανυποψίαστο.

Δηλαδή, ο πρωθυπουργός τής χώρας,

μάς λέει ότι γνωρίζει τις διάφορες εικοτολογίες και -πιθανώς- συνωμοσιολογίες,

αλλά δεν γνωρίζει ποια είναι τα πρόσωπα που τού χρεώνονται για την τραγωδία στο Μάτι. 

 

Τι κι αν έχουν υπάρξει αναρίθμητα σχετικά δημοσιεύματα,

τι κι αν υπήρξαν επικρίσεις μέχρι κι από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο,

τι κι αν υπήρξε αναστάτωση και στα ενδότερα τής «Νέας Δημοκρατίας»

(ιδίως με την επιλογή και τοποθέτηση τού Τσουβάλα);

Ε, παρ’ όλα αυτά, ο Μητσοτάκης καμώθηκε τον ανήξερο.

 

Και ξέρετε γιατί το έκανε;

Διότι πονηρός καθώς είναι,

αντελήφθη πως αν έμπαινε μόνος του στη διαδικασία τής Κατονομασίας,

θα ήταν σαν να παραδεχόταν τα λάθη του.

Έμπλεος λουδοβικισμού και εκπρόσωπος μίας δήθεν αριστείας που ζέχνει μικροαστίλα,

ο Μητσοτάκης -όπως και οι συν αυτώ, βεβαίως-

αδυνατεί να ξεφύγει από το μικροκομματικό «DN.A.» του

και επιμένει να περιγράφεται-μετεωρίζεται-καθρεφτίζεται

κάπου εντός τού πασίγνωστου αποφθέγματος 

«Ο Έξυπνος παραδέχεται, ο Πονηρός δικαιολογείται και ο Ηλίθιος επιμένει.» 

(το σκέλος «Ο Έξυπνος παραδέχεται...» το αποφεύγει μετά βδελυγμίας, 

διότι η συγκεκριμένη διατύπωση βρίσκεται στο αριστερό μέρος τής φράσης 

και δεν γίνεται αποδεκτή από κάποιον που συστήνεται ως... κεντροδεξιός). 

 

Επιμύθιο:

Κατ’ επιλογήν, άφησα τελευταία την Εικόνα.

Κλείνουμε με Εικόνα,

κλείνουμε με τη «Δύναμη τής Εικόνας»

που συμπυκνώνει την Αλήθεια και ξεμπροστιάζει το Ψέμα.

 

Παρακολουθήστε τον διάλογο 35 δευτερολέπτων

ανάμεσα στη δημοσιογράφο Βίκη Σαμαρά και τον Κούλη Μητσοτάκη.

Προσέξτε τη «Γλώσσα τού Σώματος».

Προσέξτε πόσες φορές τρεμοπαίζουν τα μάτια του μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Προσέξτε πώς -μέσω τής πονηρής αντερώτησής του- προσπαθεί ΚΑΙ να κερδίσει χρόνο.

Προσέξτε πώς χαμηλώνει τη φωνή του,

σαν να μην αντέχει κι ο ίδιος ν’ ακούει το ψέμα

που -υπό τη μορφή οικτρά διαμελισμένης αλήθειας- ξεφουρνίζει.

Προσέξτε την υφέρπουσα οργή του

για τη δημοσιογράφο που -με την ερώτησή της- τον έκανε να αισθανθεί άβολα.

Προσέξτε το σηκωμένο φρύδι του,

τη στιγμή που με επιτηδευμένη (δήθεν) αγανάκτηση

αποστρέφει τη ματιά του από τη δημοσιογράφο που τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα.

 

Προσέξτε όλα αυτά

και -κυρίως- προσέχετε τι ψηφίζετε.

Τα περιθώρια για την Πατρίδα μας, δεν στενεύουν απλώς,

αλλά πλέον φτάνουν να είναι ανύπαρκτα.

Το Ρολόϊ τής Ελλάδας δείχνει «Ώρα Μηδέν».