Η Άντζελα Δημητρίου μένει σπίτι και τραγουδάει Δέσποινα Βανδή!
Η Άντζελα Δημητρίου ακολουθεί και εκείνη το σύνθημα κατά της εξάπλωσης του κορωνοϊού, «Μένουμε σπίτι», υπακούοντας στις συστάσεις του Υπουργείου Υγείας.
Μάλιστα η γνωστή τραγουδίστρια θέλοντας να στείλει το δικό της μήνυμα σε όσους την ακολουθούν στο Instagram αλλά και να τους χαρίσει μερικές στιγμές διασκέδασης, δημοσίευσε ένα βίντεο στο τραγουδάει.Η έκπληξη όμως είναι πως η Άντζελα Δημητρίου δεν επέλεξε να ερμηνεύσει μια δική της επιτυχία αλλά το «Γέλα μου» της Δέσποινας Βανδή.
Cardi B: Χαρίζει τα έσοδα του νέου της single σε ανθρώπους που έπληξε οικονομικά ο κορωνοϊός
H Cardi B μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο singe για τον φονικό ιό που σαρώνει τον πλανήτη. Το τραγούδι, που δίνει έμφαση στον στίχο «Coronavirus, it’s getting real!», κέρδισε πολλά likes από τους χρήστες του TikTok και εκτοξεύτηκε στο iTunes στη λίστα του hip hop chart.
Τη Δευτέρα, η Cardi έγραψε στο Τwitter: «Είμαι έτοιμη να ζητήσω να μπει αυτό το τραγούδι στο Spotify».
No Eurovision for now !
So enjoy the Greek Song !
Μουσική Βραδιά - Δόμνα Σαμίου
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Η Δόμνα Σαμίου είναι από τα πρώτα πρόσωπα που γνώρισα όταν, 19 χρονών νεαρός, άρχισα να δουλεύω στο ραδιόφωνο. Εγώ ήμουν στο Τμήμα Ελαφράς Μουσικής και εκείνη στο διπλανό δωμάτιο, της παραδοσιακής μουσικής, με προϊστάμενο τον Σίμωνα Καρρά. Αυτά, στο διατηρητέο κτίριο της πλατείας Ρηγίλλης. «Μπρε συ, γιατί σνομπάρεις τη φασολάδα;» μού έλεγε όταν με άκουγε να μιλάω για γαλλικές σπεσιαλιτέ. Συχνά η Δόμνα ερχόταν πρωί πρωί στο γραφείο μας για να μάς δείξει τους χορούς, από απτάλικο μέχρι ζεϊμπέκικο, και ήταν πάντα γεμάτη κέφι, ζωντάνια, λεβεντιά. Και έτσι έζησα εγώ τη Δόμνα από κοντά μέχρι το τέλος.
Στις αρχές του 1977, η Δάφνη Τζαφέρη μού πρότεινε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στο δημοτικό τραγούδι και τη Δόμνα. Ήδη υπήρχε η εξαιρετική σειρά του «Μουσικού Οδοιπορικού», που είχαν φτιάξει ο Ανδρέας Θωμόπουλος και ο Φώτος Λαμπρινός, απ' όπου και εμείς θα αντλούσαμε πολύτιμο υλικό. Παράλληλα θα είχαμε βέβαια και την ίδια τη Δόμνα, καθώς και τον δάσκαλό της, τον Σίμωνα Καρρά, σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Ένα μικρό πορτρέτο της Δόμνας θα σκιτσάριζε ο Διονύσης Σαββόπουλος, ενώ στο φινάλε - προσφορά της Γαλλικής Τηλεόρασης - ο μέγας Γιεχούντι Μενουχίν, θα συνόδευε με το βιολί του τη Δόμνα στο «Έχε γεια Παναγιά», σ' έναν απρόσμενο, εντυπωσιακό συνδυασμό.
Μουσική Βραδιά - Λουκιανός Κηλαηδόνης
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Καθώς τέλειωνε η δεκαετία του '70, στην ΕΡΤ έγιναν και πάλι αλλαγές. Αλλαγές σε πρόσωπα, αλλά και στην εικόνα. Ένα από τα πρόσωπα που θα έπρεπε να αποχαιρετήσω ήταν η Ελένη Μαβίλη. Πραγματικά, άξια και δραστήρια που μαζί της είχα συνεργαστεί εξαιρετικά.
Τον νέο διευθυντή της τηλεόρασης Σπήλιο Χαραμή, δεν τον ήξερα. Τον είδα να καταφτάνει με ύφος 100 καρδιναλίων και κατάλαβα ότι δεν θα τα πηγαίναμε καλά. Και πράγματι. Κυρίως του χρεώνω ότι με ανάγκασε να αφήσω στη μέση μια εκπομπή με τον Χούλιο Ιγκλέσιας - που ήταν μαζί μου φιλικότατος - και να δώσω τις ερωτήσεις στην Κέλλυ Σακκάκου για να του κάνει εκείνη τη συνέντευξη. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο κ. Χαραμής ήταν πια διευθυντής στον ΑΝΤΕΝΝΑ, τον συνάντησα στο Μέγαρο Μουσικής, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Αυτός θέλω να μου κάνει το πορτρέτο. Είναι ο καλλίτερος!» τού είπε η Αλίκη, τραβώντας με απ' το χέρι. Εγώ, χαμογέλασα αμήχανα και δεν απάντησα. Και η Αλίκη νόμισε ότι απλώς δεν ήθελα να της κάνω το πορτρέτο.
Ωστόσο, η σημαντικότερη αλλαγή που έγινε τότε στην τηλεόραση της ΕΡΤ, ήταν το χρώμα. Επιτέλους, αποκτήσαμε έγχρωμη τηλεόραση! Και χρωματιστή θα ήταν πια και η «Μουσική βραδιά», με πρώτο θέμα τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. Αν και τον Λουκιανό πολύ τον αγαπώ, αυτή η εκπομπή δεν είναι από τις αγαπημένες μου. Ίσως λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας να μην είχαμε και πολλή έμπνευση η Δάφνη και εγώ. Και τα χρώματα ήταν σαν χαλκομανία. Βέβαια, το κομμάτι με τον Μανώλη Μητσιά και την καινούργια ακόμη τότε Γλυκερία, γυρισμένο στο παλιό σπίτι του Λουκιανού στο Ψυχικό, μπορεί κάτι να λέει. Όπως και το στιγμιότυπο με τον Θανάση Βέγγο. Και φυσικά, εξαιρετικό είναι το απόσπασμα με την Άννα Καλουτά το οποίο μας δάνεισε ο Παντελής Βούλγαρης, από τον «Βενιζέλο» του.
Όμως, εκείνο που με συγκινεί πραγματικά, είναι οι τίτλοι αρχής και τέλους, που δείχνουν ένα ιστορικό καλοκαιρινό σινεμά και βαριετέ της Αθήνας δεμένο με τις παιδικές μου αναμνήσεις. Ήταν το θρυλικό «Αλκαζάρ», στο σταθμό Λαρίσης, πριν γίνει κι αυτό θύμα της μπουλντόζας.
Μουσική βραδιά - Το τραγούδι στον ελληνικό κινηματογράφο
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
«Το τραγούδι στον ελληνικό κινηματογράφο» είναι ένα θέμα που σήμερα έχει γίνει μαϊντανός. Τότε όμως - άνοιξη του 1978 - ήταν ακόμα ένα θέμα ολότελα παρθένο. Όταν είπαμε με την Δάφνη Τζαφέρη να το ξεκινήσουμε, ξέραμε ότι θα βρούμε δυσκολίες στη συγκέντρωση υλικού. Ευτυχώς, μάς βοήθησαν οι φίλοι μας : Η «Tαινιοθήκη της Ελλάδος», η Τζέλλα Φίνου, η Βασιλεία Δρακάκη, ο Νίκος Κούνδουρος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος...
Από τον Δράκο και τη Στέλλα ως τα Χρώματα της ίριδας, από τον Βαφτιστικό, τον Πύργο των Ιπποτών, το Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν και την Γκόλφω ως τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη και του Μίμη Πλέσσα, και από τη Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, Το νησί των γενναίων και τη Μανταλένα ως την Κυρία Δήμαρχο, το Μια ζωή την έχουμε και τη Συνοικία το όνειρο, είναι πολλές οι ταινίες από τις οποίες δανειστήκαμε αποσπάσματα.
Τα έγχρωμα κομμάτια από τα φιλμ αναγκαστικά βγήκαν ασπρόμαυρα. Η «Ταινιοθήκη» - στην οδό Κανάρη ακόμη τότε - μάς φιλοξένησε για τις συνεντεύξεις με την Ροζίτα Σώκου, την Αγλαΐα Μητροπούλου, τον Γιάννη Δαλιανίδη, τον Μίμη Πλέσσα και τον Μικέ Δαμαλά, ενώ η Φίνος Φιλμ μας παραχώρησε το στουντιο της για να ηχογραφήσει η Δήμητρα Γαλάνη τα τραγούδια του Γιαννίδη, του Αττίκ και του Σαββόπουλου που είπε στην εκπομπή. Κι ακόμη θυμάμαι την Τζέλλα Φίνου να δακρύζει καθώς άκουγε τη Δήμητρα να τραγουδά Αττίκ και "Χωρίς εσένα"...
Μουσική βραδιά - Βίκυ Μοσχολιού
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Θα πρέπει να ήταν 1964 όταν κάποιο μεσημέρι, μού τηλεφώνησε ο Σταύρος Ξαρχάκος για να μού πει να πάω στο σπίτι του να ακούσω μια εξαιρετική καινούργια τραγουδίστρια. Πήγα και άκουσα την Βίκυ Μοσχολιού να τραγουδά «Πέτρα την πέτρα περπατώ». Ενθουσιασμένος πήρα μαζί μου τη μαγνητοταινία - δεν είχε βγει ακόμα ο δίσκος - και την πήγα στη Ραδιοφωνία για να την ακούσει η επιτροπή ακροάσεων, η οποία υπήρχε τότε. Οι πάντες, ξετρελάθηκαν. Και ο πρόεδρος της Επιτροπής Φοίβος Ανωγειανάκης, είπε το περίφημο «Υπέροχη φωνή. Σαν βιολοντσέλο», που κατόπιν, αποδόθηκε στον Μάνο Χατζιδάκι.
Δέκα χρόνια αργότερα, συνάντησα τη Βίκυ σ’ ένα στούντιο. Μού λέει «Βρε Παπαστεφάνου, δεν θα κάνουμε και μαζί μια εκπομπή στην τηλεόραση;». «Έλα τώρα που έχεις ανάγκη εσύ την τηλεόραση…» της είπα. Ήταν η εποχή που η Βίκυ εξακολουθούσε να γνωρίζει τη μια επιτυχία μετά την άλλη. «Αυτό, να μην το ξαναπείς.» με διόρθωσε, «την τηλεόραση όλοι τη χρειαζόμαστε».
Τελικά, την πρώτη μου εκπομπή πορτραίτο για την Βίκυ Μοσχολιού την έκανα στα μέσα του 1976 με σκηνοθέτη τον Γιώργο Μίχο. Η δομή της εκπομπής, δεν μπορώ να πω ότι ήταν και η καλλίτερη, υπήρχαν όμως μερικά πολύ αξιόλογα σημεία.
Η επίσκεψη στο σπίτι του Σταύρου Ξαρχάκου στην Καλλιδρομίου, «Τα τρένα που φύγαν» με Γαλάνη, Αλεξιού, Μοσχολιού στο στούντιο της Αγίας Παρασκευής, το «Νυν και αεί» στο δάσος της Καισαριάνης ή τα τραγούδια της Βέμπο - ήταν η πρώτη φορά που η Βίκυ τραγουδούσε τέτοιο ρεπερτόριο.
Μουσική βραδιά - Χάρις Αλεξίου
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Το 1976, η Χάρις Αλεξίου, είχε ήδη 5-6 χρόνια στο τραγούδι, είχε ήδη γνωρίσει τις πρώτες της μεγάλες επιτυχίες, αλλά προσωπική εκπομπή στην τηλεόραση δεν είχε κάνει ακόμη. Το πρώτο τηλεοπτικό «πορτραίτο» της, αυτό που την απογείωσε ακόμα πιο πολύ, το κάναμε παρέα. Θυμάμαι ότι συναντηθήκαμε στο γραφείο του Αχιλλέα Θεοφίλου στη «Μίνως», η Χαρούλα, ο Αχιλλέας, ο σκηνοθέτης Σταμάτης Χονδρογιάννης, η διευθύντρια παραγωγής Κατερίνα Κατωτάκη και βέβαια, και εγώ, για να κάνουμε την επιλογή των τραγουδιών αλλά και των καλεσμένων. Για τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ο οποίος παίζοντας πιάνο, θα συνόδευε τη Χαρούλα στην υπέροχη «Λένγκω», συμφωνήσαμε όλοι απ’ την αρχή. Όμως, θέλαμε ένα ακόμη όνομα. Στην αρχή πρότεινα την Δόμνα Σαμίου, αλλά δεν την ήθελε ο Αχιλλέας. Πρότεινα τότε, τη Ρόζα Εσκενάζυ. Δική της επιτυχία ήταν η «Δημητρούλα», που είχε επαναφέρει στην επικαιρότητα η Χαρούλα. Εδώ, αμέσως όλοι είπαν «Ναι!». Την Ρόζα, την είχα γνωρίσει σε κάποιες «βραδιές ρεμπέτικου» που είχε οργανώσει τότε σε μπουάτ, η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου. Γι' αυτό και, όταν της τηλεφώνησα, με θυμήθηκε αμέσως και δέχτηκε μετά χαράς την πρόσκλησή μου. Ήταν οι πρώτες μέρες του Μαΐου και με τον βοηθό παραγωγής Γιώργο Κορονετόπουλο, πήγαμε να παραλάβουμε την Ρόζα από την Κηπούπολη, όπου έμενε. Σ’ όλόκληρη τη διαδρομή με το αυτοκίνητο, η Ρόζα δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της: «Τι ωραία! Θα βγω στην τηλεόραση και βλέπω και τόσα όμορφα τοπία!». Εννοούσε την οδό Καποδιστρίου. Στο στούντιο, όση ώρα τη φωτίζανε, δεν σταματόσε να χορεύει, φορώντας τη στολή του «Τσακιντζή». «Ρόζα, θα κουραστείς!», της φώναζα. «Δεν κουράζομαι εγώ», μού απαντούσε. Κάποια στιγμή, με φώναξε στο γραφείο του ο Γιώργος Στεργίου, ο υπεύθυνος τότε για τα στούντιο: « Τι θα γίνει με σένα και τις γριές που κουβαλάς;» μού είπε αυστηρά. «Δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά, μας κοστίζουν, σε φώτα και προσωπικό;». «Μα είναι η Ρόζα!» του απάντησα. Δεν την είχε ξανακούσει. Σύντομα όμως, διαδόθηκε ότι στο στούντιο, μαζί με την Αλεξίου, βρισκόταν και μια καταπληκτική «γριά». Και άρχισαν να έρχονται οι υπάλληλοι από τα άλλα γραφεία να τη δουν. Όταν παίχτηκε η εκπομπή, τηλεφώνησα στη Ρόζα. Ήταν πολύ απογοητευμένη. «Μα η εκπομπή, ήταν για την άλλη» μού είπε. Την επόμενη μέρα όμως, που της ξανατηλεφώνησα, πετούσε απ’ τη χαρά της: «Ξανάγινα η ξακουστή η Ρόζα! Ο κόσμος, με σταματάει στην Ομόνοια και μ’ αγκαλιάζει». Αυτό δεν το αξιώθηκε η μεγάλη της «αντίπαλος» στο τραγούδι της δεκαετίας του ’30, η Ρίτα Αμπατζή. Εκείνη είχε πρωτοτραγουδήσει την «Γκαρσόνα», που επίσης επανέφερε στο προσκήνιο η Χαρούλα. Όμως η Ρίτα δεν ήταν πια εδώ. Είχε φύγει απ’ τη ζωή το 1968, όταν στην Ελλάδα μόλις είχε ξεκινήσει η τηλεόραση.
Μουσική Βραδιά - Γιώργος Μητσάκης
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Η συνεργασία μου με την Δάφνη Τζαφέρη, είχε γίνει πλέον μόνιμη. Έτσι, μαζί υπογράψαμε το 1978 και την επόμενη «Μουσική βραδιά» η οποία ήταν αφιερωμένη σ' έναν από τους μεγάλους του ρεμπέτικου, τον Γιώργο Μητσάκη. Ξεκινώντας από ένα διήγημα του Γιώργου Ιωάννου που αναφερόταν στα ζεϊμπέκικα του Μητσάκη, είπα να ζητήσω από τον αγαπημένο μου συγγραφέα που ήτανε και φίλος μου, να γράψει ένα κείμενο για την πρώτη μεταπολεμική γενιά, τη «γενιά της αβιταμίνωσης», όπως την έλεγε και να το διαβάσει ο ίδιος στην εκπομπή. Το κείμενο ήτανε αρκετά μεγάλο, γι' αυτό κρατήσαμε μόνο αποσπάσματα με τη φωνή του Γιώργου. Ολόκληρο όμως το δημοσίευσε ο ίδιος στο δικό του «Φυλλάδιο», τεύχος 3-4 (1978-79), σελίδα 27, τίτλος «H θαμπή εποχή του '50». Σε εμένα χάρισε ο Γιώργος το χειρόγραφο.
Το ξεκίνημα της εκπομπής δείχνει την είσοδο από την ταβέρνα του Τσαλαπατάρα στο Μοσχάτο, ένα στέκι στο οποίο πηγαίναμε συχνά με τον Γιάννη Σπανό και την πολυμελή παρέα μας στα χρόνια γύρω στο '70. Άλλα αγαπημένα μας στέκια τότε, ήταν ο «Γλάρος» του Μαργωμένου στις Τζιτζιφιές, το «Σου Μου» με την Ανθούλα Αλιφραγκή καθώς και τα «Καραβάκια» με τον Γιάννη Φλωρινιώτη, άγνωστο ακόμη, που όμως εμείς τον ξέραμε με το μικρό του όνομα, ο Γιαννάκης.
Η «Μουσική βραδιά» για τον Μητσάκη, ήταν κατώτερη απ' ότι την είχα φανταστεί. Είχε όμως μερικές ενδιαφέρουσες στιγμές: τη Βίκυ Μοσχολιού να τραγουδά για πρώτη φορά Γιώργο Μητσάκη, την Σωτηρία Μπέλλου και τον Μητσάκη ξανά μαζί μετά από πολλά χρόνια και τη Ρίτα Σακελλαρίου, ντουέτο με ένα χαριτωμένο, άγνωστο σε μάς κορίτσι, που εκείνη έφερε στο στούντιο και μάς το σύστησε ως νύφη της. Ήταν φυσικά, η Κατερίνα Στανίση. Τέλος, για πρώτη φορά, είχαμε κοντά μας και την μεγάλη Ιωάννα Γεωργακοπούλου, αγέρωχη δίπλα στην άκρως πειστική «Ρεμπέτικη Κομπανία».
Μουσική βραδιά - Ο Γιάννης Σπανός μελοποιεί Έλληνες ποιητές
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Μετά την εκπομπή με τον Ζωρζ Μουστακί και την δική μου επιστροφή στην Αγία Παρασκευή, η Ελένη Μαβίλη, εξαιρετικά δημιουργική και με καθήκοντα προϊσταμένης στην Υποδιεύθυνση Τηλεόρασης πλέον, μού ανέθεσε μια εβδομαδιαία εκπομπή που θα λεγόταν «Μουσική βραδιά». Βρισκόμαστε στο Γενάρη του 1975.
Είπα να ξεκινήσω τη σειρά με την Δήμητρα Γαλάνη, που τη θαύμαζα πολύ. Σκηνοθέτης ο Σταύρος Ζερβάκης. Στην εκπομπή, συμμετείχαν ως καλεσμένοι, ο συνθέτης Χριστόδουλος Χάλαρης και ο Πόντιος τραγουδιστής Χρύσανθος, με τους οποίους είχε συνεργαστεί η Δήμητρα ενώ σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, ο Σταύρος Ξαρχάκος στο τελευταίο δεκάλεπτο της εκπομπής διδάσκει στη Δήμητρα το τραγούδι «Αγάπη, αγάπη» στηριγμένο στην ποίηση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα με απόδοση στα ελληνικά του Παύλου Μάτεσι. Αυτό το τηλεοπτικό στιγμιότυπο έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και η τηλεκριτικός των «Νέων» Μαρία Παπαδοπούλου, μας έγραψε διθύραμβο.
Δυστυχώς, τίποτα απ’ αυτή την εκπομπή, δεν διασώθηκε. Πάνω στο ίδιο βίντεο, θα έγραψαν υποθέτω κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα ή κάποιον πολιτικό λόγο. Ευτυχώς δεν έγινε το ίδιο με την επόμενη εκπομπή μας που ήταν αφιερωμένη στην «Τρίτη Ανθολογία» του Γιάννη Σπανού που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Αυτή, τη γλύτωσε..
Σκηνοθέτης της εκπομπής ήταν ο πρόωρα και άδικα χαμένος Ηλίας Μασούρας που στην αρχή με είχε αντιμετωπίσει ως αντίπαλο αλλά μετά ήρθαμε κάπως πιο κοντά. Εδώ ο κατάλογος των καλεσμένων ήταν πραγματικά εντυπωσιακός. Εκτός από τον Γιάννη Σπανό, την Αρλέτα και τον Κώτσα Καράλη σε πρώτη εμφάνιση είχαμε ακόμα την Ελένη Χατζηαργύρη και τον Γιάννη Φέρτη σε δύο ποιήματα που είχαν εμπνεύσει τον Σπανό κι ακόμα την ποιήτρια Λιλή Ιακωβίδη, τον ζωγράφο Σπύρο Βασιλείου, τον συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη, την Ελένη Χαλκούση, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και βέβαια τον Γιάννη Σκαρίμπα που και το δικό του «Σπασμένο καράβι» υπήρχε μελοποιημένο στην «Τρίτη Ανθολογία». Χάρη στην ευγενική μεσολάβηση του Οδυσσέα Χατζόπουλου από τις εκδόσεις «Κάκτος», τον συναντήσαμε στο σπίτι του στη Χαλκίδα.
Μουσική βραδιά - Γιώργος Μαρίνος
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Τον Γιώργο Μαρίνο τον γνώρισα το καλοκαίρι του 1962 όταν εμφανιζόταν στην «Οδό ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι. Του είχα ζητήσει συνέντευξη για το περιοδικό «Πρώτο» και ο Γιώργος είχε έρθει στο ραντεβού μας στον Εθνικό Κήπο όμορφος, ζωηρός, γεμάτος κέφι για ζωή. Δέσαμε αμέσως. Γι' αυτό, από τότε δεν έπαψα ποτέ να τον παρακολουθώ σε κάθε του βήμα, από τα «Ταβάνια» της πρώτη του εποχής μέχρι τη «Μέδουσα», όπου πέρασε και τα περισσότερα χρόνια του. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε μαζί και στο Στρατό. Ακόμα τον θυμάμαι στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδος, όπου κάναμε τη θητεία μας το 1965, σε μια επιφυλακή λόγω «πορείας ειρήνης», να στήνει μια αυτοσχέδια παράσταση για μας τα φανταράκια, στη Στέγη του Σταθμού και να ξεκινάει σ’ αυτήν από τις Σουλιώτισσες και το «χορό του Ζαλόγγου», για να φτάσει στην Μαίρυλιν Μονρόε.
Στο Γιώργο Μαρίνο λοιπόν, ομολογώ ότι είχα και έχω αδυναμία. Γι αυτό και η «Μουσική βραδιά» που του αφιέρωσα τον Μάρτιο του 1976, ήταν ένα ελάχιστο δείγμα της αγάπης μου.
Η εκπομπή μαγνητοσκοπήθηκε σχεδόν ολόκληρη στη «Μέδουσα» όπου τότε εμφανιζόταν. Ο Γιώργος αλλά και η Μίκα Ζαχαροπούλου που σκηνοθέτησε την εκπομπή είχαν τρελά κέφια. Εκείνη την σαιζόν ο Μαρίνος είχε κοντά του τη Μαρίνα τον Βλάση Μπονάτσο και τον Τάκη Αντωνιάδη. Εμείς καλέσαμε στην εκπομπή την Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιάννη Σπανό, τον Θέμη Ανδρεάδη αλλά και τον Παύλο Μάτεσι και τον Γιώργο Λιάνη, για να μιλήσουν γι’ αυτόν.
Ο Γιώργος μού έχει πει ότι θεωρεί αυτή την εκπομπή την καλλίτερη απ’ όσες έχει κάνει στην τηλεόραση και η αλήθεια είναι πως κυριολεκτικά τον «απογείωσε» και τον έκανε δημοφιλή σε όλη την Ελλάδα. Εγκωμιαστική δε, ήταν και αυτή τη φορά η κριτική της Μαρίας Παπαδοπούλου, στα «Νέα». Μέχρι που ο Φώτης Μεσθεναίος, διευθυντής τηλεόρασης εκείνη την εποχή, μού είπε όταν κάποια στιγμή τον είδα στο γραφείο του, «Επιτέλους, εσένα δε θα σού γράψουν κακή κριτική;».
Μουσική Βραδιά - Τραγούδια του ‘40
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Η επόμενη «Μουσική βραδιά» του 1976, θα συνέπιπτε με την Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. «Ευκαιρία» είπα στην Δάφνη Τζαφέρη, «να κάνουμε μια εκπομπή για την Κατοχή και τα τραγούδια του ‘40».
Δεν ήθελα όμως, να χρησιμοποιήσουμε ξανά την Σοφία Βέμπο, όπως είχε ήδη γίνει τόσες φορές. Σκεφτόμουνα κάτι πιο φρέσκο, πιο νεανικό. Πρότεινα λοιπόν στην Άννα Παναγιωτοπούλου, τον Σταμάτη Φασουλή και την Υβόννη Μαλτέζου που τότε ήταν βασικά στελέχη στο «Ελεύθερο Θέατρο» να έρθουν στο θέατρο «Καλουτά» και να πουν κάποια τραγούδια του πολέμου, σαν να κάνουν πρόβα για μια υποτιθέμενη επετειακή παράσταση. Και με αυτά, πλαισίωσα τις αφηγήσεις ανθρώπων που είχαν ζήσει εκείνη την εποχή: Μίμης Τραιφόρος, Ελένη Χαλκούση, Άννα Καλουτά, Γιάννης Σπάρτακος, Νινή Ζαχά, Κούλα Νικολαΐδου.
Η συνομιλία με την Ελένη Χαλκούση, ήταν για μένα πάντα μια απόλαυση. Γι αυτό και τότε, όση ώρα μας φωτίζανε για τη συνέντευξη, θέλησα να μάθω τη γνώμη της για τις «Τρωάδες» που είχε μόλις ανεβάσει ο Γιάννης Τσαρούχης. «Δεν έχει σημασία αν ήταν καλή παράσταση ή όχι» μού είπε. «Να δεις όμως που από δω και πέρα, θα πέσουν όλοι πάνω στις αρχαίες τραγωδίες και θα τους αλλάξουν τα φώτα». Ξαναμμένη, μού είπε κι άλλα πολλά επί του θέματος. Για να καταλήξει «Τι θέλω τώρα όμως και εκνευρίζομαι και θα σπάσει και το μακιγιάζ;».
Η εκπομπή άρεσε σε όλους εκτός από την Σοφία Βέμπο, η οποία θα ήθελε να την είχαμε καλέσει. Ωστόσο, όταν πήγαμε σπίτι της για τη συνέντευξη με τον Τραϊφόρο μας είχε ετοιμάσει με τα χεράκια της υπέροχους μεζέδες.
Μουσική βραδιά - Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Πρώτη εκπομπή για το 1977, ένα αφιέρωμα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Θα ήταν η πρώτη φορά που την τιμούσε η τηλεόραση και επειδή η ίδια δεν ζούσε πια, απευθύνθηκα στην κόρη της Καίτη Πολυζωγοπούλου για να πάρω πληροφορίες και υλικό. Εκείνη μού έδειξε συνεντεύξεις της Ευτυχίας σε πολλά περιοδικά και μια λίστα τραγουδιών που θεωρούσε ως δικά της, μια λίστα που ποτέ δεν είχε διαψευσθεί όσο η ίδια ζούσε.
Διάλεξα τα τραγούδια που ήθελα - ανάμεσά τους και τέσσερα του Τσιτσάνη - και κάλεσα την Σωτηρία Μπέλλου, την Μαίρη Λίντα και την Καίτη Γκρέυ να τα πουν και να μιλήσουν για τη γνωριμία και τη συνεργασία τους με την Ευτυχία. Δυο τραγούδια του Καζαντζίδη, τα προόριζα για την Μαρινέλλα, αλλά επειδή η ίδια δεν βγήκε στο τηλέφωνο, απευθύνθηκα στην Χάρι Αλεξίου. «Γιώργο, είναι κάτι που όλοι το χρωστάμε στην Ευτυχία» μού είπε η Χαρούλα, χωρίς καθόλου να διστάσει. «Μόνο που θα 'θελα να πω το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και το «Μανούλα θα φύγω». «Αυτά τα τραγούδια είχα σκεφτεί κι εγώ για σένα» της απάντησα. Και πράγματι, η Χαρούλα τραγούδησε υπέροχα αυτά τα δυο τραγούδια. Στην εκπομπή, συμμετείχαν επίσης, ο Απόστολος Καλδάρας - από τους πρώτους που έβαλαν το όνομα της Παπαγιαννοπούλου στους δίσκους - καθώς και η παρέα «Μπλε παράθυρα», που εγώ την βάφτισα «Ρεμπέτικη κομπανία».
Όταν τηλεφώνησα στη Σωτηρία Μπέλλου και της ζήτησα να πει το «Είμαι αητός χωρίς φτερά», η απάντηση της ήταν «Ό,τι θέλεις εσύ, Γιώργο μου!». Όταν όμως ήρθε στο στούντιο, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πει. Η διευθύντρια παραγωγής, η Κατερίνα Κατωτάκη, ερχόταν κάθε τόσο απελπισμένη στο γραφείο μου και μου 'λεγε «Δεν δέχεται με τίποτα». «Κατερίνα, θα το πει!» της απαντούσα και την ξανάστελνα στο στούντιο. Με τα πολλά, η Σωτηρία το είπε. Και μάλιστα συγκλονιστικά, όπως το είχα φανταστεί.
Την ημέρα που επρόκειτο να προβληθεί η εκπομπή εμφανίστηκα στο «Κάθε μεσημέρι» της Ελένης Μαβίλη που παρουσίαζε ο Μιχάλης Ρούσσος, για να τη διαφημίσω. Βγαίνοντας από το στούντιο, μού είπαν ότι μόλις με είχε ζητήσει ο Τσιτσάνης. Τον πήρα στο τηλέφωνο και τον άκουσα οργισμένο, να κατηγορεί την Ευτυχία ότι έλεγε ψέματα και ότι δεν ήξερε να γράφει στίχους, γι' αυτό και θα έπρεπε να μην παιχθεί η εκπομπή. «Η εκπομπή είναι έτοιμη και θα παιχθεί» του είπα, «αλλά, αν θέλεις, έλα αύριο στο «Κάθε μεσημέρι» να πεις αυτά που υποστηρίζεις». Δεν ήρθε. Αλλά μετά από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε στα «Νέα» μια συνέντευξή του στο Γιώργο Λιάνη, όπου αφού απαξίωνε εντελώς τη στιχουργό, κατηγορούσε τον Ηλία Πετρόπουλο, την τηλεκριτικό Μαρία Παπαδοπούλου - που ήταν ανιψιά του Νίκου Ρούτσου - και εμένα, ως «σκοτεινές δυνάμεις» που τον πολεμούσαν. Εγώ είπα να μην ασχοληθώ και στην εφημερίδα απάντησε ο εγγονός της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, δικηγόρος Αλέξης Πολυζωγόπουλος.
Μουσική Βραδιά - Γιώργος Νταλάρας
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Μια «Μουσική βραδιά» με τον Γιώργο Νταλάρα ήταν από την αρχή στα σχέδιά μου αν και ήξερα ότι ο Γιώργος θα με παίδευε μέχρι να πει το «ναι». Η σχέση του με την τηλεόραση τότε δεν ήταν πολύ καλή, ενώ του ίδιου δεν του άρεσε καθόλου η βαβούρα. Τελικά όμως, μας εμπιστεύτηκε και υπέκυψε. Με τη Δάφνη Τζαφέρη, προσπαθήσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία και ένα από τα ωραιότερα γυρίσματα, με το κλασσικό πια «Αχ χελιδόνι μου», το κάναμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό στις Αχαρνές περιμένοντας με το ρολόι να περάσει το τραίνο από τον σταθμό. Τα «Παιδιά της Σαμαρίνας» και το «Μη μου λες γιατί ξεχνάω», τα κινηματογραφήσαμε με ζωντανό ήχο στο «Κατσίκι», ταβέρνα όπου ο ίδιος ο Γιώργος μάς οδήγησε. Η συνέντευξη τέλος, έγινε στη μπουάτ που τότε τραγουδούσε.
Στην εκπομπή επρόκειτο να συμμετέχει και η μεγάλη ερμηνεύτρια του δημοτικού τραγουδιού, η Γεωργία Μηττάκη. Λίγες μέρες πριν από το γύρισμα όμως, μάθαμε ότι πέθανε! Και αυτή δεν ήταν η μοναδική αναποδιά της εκπομπής. Το απόγευμα που θα έβγαινε η εκπομπή στον αέρα, μού τηλεφώνησε στο σπίτι ο τότε διευθυντής τηλεόρασης Φώτης Μεσθεναίος και μού είπε «Γιατί θες να μού ανάψεις φωτιές; Γιατί έβαλες στην εκπομπή την «τσιμινιέρα», που μιλάει για απεργίες;». «Μα, το τραγούδι παίζεται συνεχώς από το ραδιόφωνο στα διαφημιστικά της «Μίνως»», του απάντησα. «Όχι! Θα κοπεί!» είπε. Και το έκοψε. Πήρα στο τηλέφωνο τον Γιώργο για να τον προετοιμάσω κι εκείνος φυσικά έγινε έξαλλος. Όμως, μού είπε «Για το χατήρι σου Γιώργο, δεν θα το κάνω θέμα». Και δεν το έκανε. Αλλά δυο μέρες μετά, βγήκε η εφημερίδα «Βραδινή» και μάς κατηγόρησε, το Γιώργο και εμένα, ότι παίξαμε στην ΕΡΤ «κομμουνιστικό ύμνο»! Πράγματι, είχα βάλει το Γιώργο, να τραγουδήσει μια στροφή από «Το Δέντρο» του Μάνου Λοίζου και του Φώντα Λάδη, χωρίς βέβαια να ξέρω, ότι το τραγούδι είχε γίνει ήδη «ύμνος της ΚΝΕ». Ούτε ο Μεσθεναίος το ήξερε, γι' αυτό και δεν το έκοψε!
Η επόμενη «Μουσική βραδιά» θα ήταν αφιερωμένη σε «Τραγούδια διαμαρτυρίας» με την Μαρία Φαραντούρη. Όταν το ανήγγειλα στον Μεσθεναίο μού είπε αμέσως «Ξέχαστο!». Πεισμωμένος κι εγώ, αποφάσισα τότε να κάνω μια εκπομπή με θέμα κοινότοπο και ανώδυνο και διάλεξα «αγάπες και λουλούδια».
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Ένα από τα πρόσωπα που για χρόνια αρνιόντουσαν να βγουν στην τηλεόραση ήταν και ο Κώστας Χατζής. Όμως κάποια στιγμή ο Κώστας έκανε στροφή και έστειλε στο διαγωνισμό της EUROVISION το τραγούδι «Πάρε ένα κοχύλι απ' το Αιγαίο». Περίπου τότε, απάντησε θετικά και στη δική μου πρόταση για μια «Μουσική βραδιά», με σκηνοθεσία της Δάφνης Τζαφέρη.
Εγώ τον Χατζή τον θυμόμουνα αγρίμι, από τα πρώτα χρόνια των μπουάτ. Και να που τώρα, τον έβρισκα ολότελα αλλαγμένο! Το μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής, κινηματογραφήθηκε στο «Σκορπιό» της οδού Κυδαθηναίων και ο οπερατέρ Λάκης Καλύβας, φανατικός θαυμαστής του Χατζή, έβαλε στα γυρίσματα όλα τα δυνατά του. Τη Μαρινέλλα, την είχαμε σε τραγούδια του Κώστα Χατζή, από τη δική της «Μουσική βραδιά». Εμείς, καλέσαμε εδώ τώρα την Ελπίδα και το Δάκη και επειδή μάς άρεσε να προτείνουμε πράγματα που δεν είχαν ξαναγίνει, ζητήσαμε και από την Βίκυ Μοσχολιού, να τραγουδήσει για πρώτη φορά Κώστα Χατζή, σ' ένα πραγματικά σπουδαίο στιγμιότυπο.
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Τον Δεκέμβρη του 1975 η εξορία μου στις οικονομικές υπηρεσίες της ΕΡΤ συνεχιζόταν και ήδη ετοίμαζα Χριστουγεννιάτικες διακοπές στην Ιταλία όταν ο φίλος σκηνοθέτης Τάσος Παπαδόπουλος μου ανακοίνωσε στο τηλέφωνο ότι η διοίκηση Άγγελου Βλάχου-Αλέξη Σολομού θα αποχωρούσε και στην καινούργια διοίκηση θα συμμετείχε και ο Ροβήρος Μανθούλης που στα 17 μου χρόνια με είχε σκηνοθετήσει σε ερασιτεχνική θεατρική παράσταση! Ο Ροβήρος λοιπόν είχε καλέσει στην ΕΡΤ για την Πρωτοχρονιά τον Ζωρζ Μουστακί και ήθελε να τον παρουσιάσω εγώ. Είχα να ανέβω στην Αγία Παρασκευή επτά ολόκληρους μήνες και όταν με ξαναείδε μπροστά του ο Διευθυντής Διοικητικού Δημήτρης Φακλής με αγριοκοίταξε σαν να 'λεγε «πάλι θα τον έχουμε αυτόν στα πόδια μας».
Παραγωγός της εκπομπής θα ήταν η Ελένη Μαβίλη και σκηνοθέτης ο Κώστας Περπερίδης. Ο Μουστακί είχε ζητήσει για καλεσμένους τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Αντώνη Καλογιάννη και την Αρλέτα. Τηλεφώνησα αμέσως στον Τσιτσάνη για να κλείσουμε το ραντεβού. «Ό,τι θέλεις, Γιώργο μου!» μου είπε. Όταν όμως μια Κυριακή που δεν ήταν απλώς «συννεφιασμένη» αλλά είχαν ανοίξει οι ουρανοί πήγαμε με το συνεργείο στο σπίτι του για τη συνέντευξη, ο Βασίλης αρνήθηκε να μας μιλήσει γιατί «δεν ήταν σε διάθεση». Με πήρε όμως την επόμενη μέρα στο τηλέφωνο και μού πρότεινε να κάνουμε το γύρισμα στο «Χάραμα» αλλά για μας ήταν πια αργά.
Από τη μεριά μου, πρότεινα στον Μουστακί την Βίκυ Μοσχολιού που είχε ήδη τραγουδήσει σε δίσκο την «Μεσόγειο». Πήγαμε μάλιστα μαζί να την ακούσουμε στην Πλάκα στο «Ζυγό». Η ίδια του άρεσε πολύ αλλά τον ενόχλησε ο δυνατός ήχος των μεγαφώνων και κάποια στιγμή, μού ζήτησε να φύγουμε..
Η μαγνητοσκόπηση έγινε στην Αγία Παρασκευή από νωρίς το πρωί μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Ο Μουστακί ήταν από την αρχή απόμακρος αλλά υπάκουος και μόνο κατά τις 7 το βράδυ, κατάκοπος από τις πολλές ώρες αδιάκοπης δουλειάς, εξερράγη: «Τελικά μόνο στην Ιαπωνία σέβονται τους καλλιτέχνες» είπε και βγήκε έξω για να καπνίσει. Ευτυχώς ήταν εκεί η φίλη του η Αρλέτα για να τον καλμάρει.
Η εκπομπή αυτή, παρά τα πολλά της ελαττώματα, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Αλλά για μένα το σημαντικό ήταν ότι μου άνοιξε το δρόμο για να επιστρέψω στην Αγία Παρασκευή, τώρα πια οριστικά στην τηλεόραση.
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Τη χειμωνιάτικη περίοδο 1975–76, ο Σπύρος Ευαγγελάτος ανέβασε στο θέατρο «Καλουτά» μια εξαιρετική παράσταση του «Ερωτόκριτου», η οποία συζητήθηκε πολύ. Την ίδια περίπου εποχή ο Χριστόδουλος Χάλαρης ετοίμαζε τον δικό του «Ερωτόκριτο» για την δισκογραφία. Με συνεργάτη τον Ερρίκο Θαλασσινό στην επιλογή από στίχους του Βιτσέντζου Κορνάρου και με ερμηνευτές τον Νίκο Ξυλούρη και την Τάνια Τσανακλίδου.
Καθώς μπαίναμε λοιπόν πια στον Ιούνιο του 1976, σκέφτηκα να συνδυάσω τους δύο «Ερωτόκριτους», χρησιμοποιώντας ως ντεκόρ στην μουσική εκδοχή του Χάλαρη το σκηνικό του Ευαγγελάτου που δεν είχε ακόμα ξεστηθεί. Στο τηλεοπτικό γύρισμα χρησιμοποιήσαμε ως αφηγητή τον Γιάννη Φέρτη ενώ για κάποια εξωτερικά γυρίσματα πήγαμε στην Πεντέλη. Αυτά στο δεύτερο μέρος της εκπομπής γιατί το πρώτο μέρος της ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά στον Νίκο Ξυλούρη, που θα μας μιλούσε για τη ζωή του, θα θυμόταν την εποχή των πανηγυριών στην Κρήτη και κάνοντάς μου το χατίρι θα τραγουδούσε και λίγο Χατζιδάκι, «Ο ταχυδρόμος πέθανε».
Με σκηνοθέτη τον Μιχάλη Παπανικολάου, φτιάξαμε την εκπομπή με πολλή αγάπη. Όμως το δείγμα του «Ερωτόκριτου» που μας έστειλε η δισκογραφική εταιρία ΕΜΙΑΛ είχε πολλά προβλήματα, που πολλαπλασιάστηκαν από τις πολλές μεταγραφές. Και όταν τελικά προβλήθηκε η εκπομπή ο ήχος δεν ήταν ο καλλίτερος κάτι που εξόργισε τον Χριστόδουλο Χάλαρη ο οποίος χωρίς να επικοινωνήσει μαζί μου, έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στους «Ωτοβλεψίες» στα «Νέα». Εγώ δεν θέλησα να δώσω συνέχεια κι ανέλαβε να απαντήσει ο σκηνοθέτης.
Μουσική Βραδιά - Γρηγώρης Μπιθικώτσης
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Η «Μουσική βραδιά» που αφιερώσαμε στον Γρηγόρη Μπιθικώτση το Μάρτιο του 1976 μας έφερε και την πρώτη μας κακή κριτική, του Χρήστου Βακαλόπουλου στην «Αυγή». Βέβαια στην αρχή του κειμένου του ο Χρήστος μιλούσε πολύ γλυκά για «εκείνο το αγόρι που στα χρόνια της δικτατορίας, με τις ποιοτικές ραδιοφωνικές του επιλογές, άναβε το φωτάκι της ελπίδας», κι αυτό το αγόρι ήμουν εγώ. Στη συνέχεια όμως ο Χρήστος μας κατακεραύνωνε για τον τρόπο που στήσαμε την εκπομπή με τον Μπιθικώτση και ίσως δεν είχε άδικο.
Ήταν η δεύτερη φορά που δούλευα με την Δάφνη Τζαφέρη και όντως η εκπομπή ήταν αμήχανη. Είχε όμως μια κορυφαία στιγμή, την επίσκεψη στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη στη Νέα Σμύρνη με τον Γρηγόρη να τραγουδά και τον Μίκη να τον συνοδεύει καθισμένος στο πιάνο. Αυτό το στιγμιότυπο παραλίγο να μην γυριστεί γιατί ο τεχνικός ήχου είχε ξεχάσει το μαγνητόφωνο στην Αγία Παρασκευή! Κι αν τελικά έγινε η κινηματογράφηση το χρωστάμε στην κατανόηση, το χιούμορ και την υπομονή του Μίκη, ο οποίος φρόντισε να καλύψει την αναμονή με ωραίες και χορταστικές αφηγήσεις.
11,4 χιλ. εγγεγραμμένοι
Στα τέλη του 1981 – με αφετηρία βέβαια, την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ – η διοίκηση στην ΕΡΤ άλλαξε πάλι και από την αρχή, έγινε φανερό ότι οι «καινούργιοι» ήρθαν με τη διάθεση να «σαρώσουν» κάθε τι που θύμιζε την προηγούμενη μέρα.
Ανάμεσα στους νεοαφιχθέντες ήταν και ο Βασίλης Βασιλικός. Δε μπορώ να πω ότι με συμπάθησε πολύ. Ίσως και γιατί δεν δίσταζα να του λέω αυτά που με είχε διδάξει η πείρα μου και τα οποία συχνά ήταν σε απόσταση από αυτά που εκείνος πρότεινε. Μόνο λίγο πριν λήξει η θητεία του στην ΕΡΤ, μου είπε «Κασσάνδρα ήσουν εσύ; Ό,τι μας είπες, βγήκε αληθινό!». Στην αρχή όμως τα πράγματα ήταν αλλιώς…
Τον Νοέμβριο του 1981, ένα πρωινό Σαββάτου, ο Βασίλης Βασιλικός μού τηλεφώνησε στο σπίτι μου, για να μού αναγγείλει περιχαρής ότι θα βγάζαμε στην ΕΡΤ τον Στέλιο Καζαντζίδη και μάλιστα επειγόντως. Σύμφωνα με το «σχέδιο» τα τραγούδια τα είχε διαλέξει ο Χάρρυ Κλύνν και θα τα ηχογραφούσε ο Στέλιος τη Δευτέρα, αν και ακόμα ο ίδιος δίσταζε. Τη συνέντευξη θα την έπαιρνε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ενώ η Δάφνη Τζαφέρη και εγώ, θα έπρεπε να τα συνδέσουμε όλα αυτά το πολύ ως την Τετάρτη.
Συνάντησα τον Στέλιο Καζαντζίδη στο στούντιο ηχογράφησης. Ήταν πολύ συμπαθητικός και ανασφαλής, περιτριγυρισμένος από κόλακες που απορώ πως δεν τον τρέλαναν. Αλλά και στη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης έβγαιναν από τα γραφεία οι υπάλληλοι της ΕΡΤ για να δουν τον μύθο από κοντά. Η Δάφνη και εγώ, με την ψυχή στο στόμα, τρέχαμε να προλάβουμε τις προθεσμίες για να ολοκληρωθεί η εκπομπή.
Η εκπομπή παίχτηκε τελικά την Τετάρτη και την ώρα της προβολής, λίγο πριν το τέλος, μού τηλεφώνησε από τα «ΝΕΑ» η φίλη μου δημοσιογράφος Αθηνά Γληνού που οργισμένη μού είπε: «Είσαστε ηλίθιοι! Πέσατε στην παγίδα τους! Η Μαρία Παπαδοπούλου, σού ετοιμάζει για αύριο κριτική καταπέλτη». Πραγματικά, η κριτική της Μαρίας ήταν εξαιρετικά αρνητική. Μού πρότεινε περίπου να πάψω να κάνω τηλεόραση. Την ίδια στιγμή, κάποιος άλλος, δημοσιογράφος υποθέτω, ειρωνευόταν το «τρουά καρ προφίλ» μου και το «…φρεσκοσιδερωμένο μου πουκαμισάκι»! «Μήπως έχουνε δίκιο;» σκέφτηκα. Και αποφάσισα χωρίς άλλη συζήτηση να κλείσει εκεί ο κύκλος της «Μουσικής βραδιάς», μετά από έξι ολόκληρα χρόνια.
- Get link
- Other Apps
Comments
Post a Comment