Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών, βυθίζοντας στο πένθος τον «βασιλιά των σπορ», κυριάρχησε στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα επί 15 χρόνια.
Το διάσημο αγγλικό περιοδικό «Four Four Two» πριν από μερικούς μήνες και συγκεκριμένα στην 34η επέτειο του αξέχαστου αγώνα εναντίον της Αγγλίας (22/6/1986), δημιούργησε ένα timeline με τις κορυφαίες στιγμές του στο διάστημα που άπαντες τον αναγνώριζαν ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του πλανήτη.
Από το 1979 όταν έδωσε τα διαπιστευτήριά του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων, έως το 1994 όταν εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε κορυφαίο επίπεδο.
Στιγμές που έχουν καταγραφεί στην κάμερα και θα διατηρούν για πάντα ζωντανό τον μύθο του «Χρυσού Παιδιού».
1. Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων (1979)
Έναν χρόνο νωρίτερα ο Κάρλος Μενότι του είχε αρνηθεί τη θέση στη μεγάλη εθνική Αργεντινής που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μπουένος 'Αιρες. Το 1979, μόλις στα 18 του, ο Μαραντόνα πήρε από το χέρι την εθνική Νέων της χώρας του και την οδήγησε εκ του ασφαλούς στον τίτλο, σκοράροντας μάλιστα σε όλα τα νοκ άουτ ματς στη διοργάνωση που έγινε στην Ιαπωνία.
2. Αρχεντίνος Τζούνιορς-Μπόκα Τζούνιορς 5-3 (1980)
Τέσσερις μήνες πριν φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα, ο Ντιέγκο φρόντισε να την διασύρει. Αιτία στάθηκε το σχόλιο του τερματοφύλακά της, Ουγκο Γκάτι, ο οποίος είπε πριν από το ματς ότι «πρέπει να προσέξουμε τον μικρό χοντρούλη». Αυτό ήταν! Ο... χοντρούλης έβαλε τέσσερα γκολ, το ένα καλύτερο από το άλλο. Ακόμα και το πέναλτι με το οποίο άνοιξε το σκορ, το κέρδισε ο ίδιος με «ραμπόνα» που κατέληξε σε χέρι αμυντικού.
3. Αργεντινή-Αγγλία 2-1 (1986)
Το μας που έμεινε στην ιστορία για «το γκολ του αιώνα», το οποίο πέτυχε ο Μαραντόνα περνώντας σχεδόν όλη την ομάδα της Αγγλίας στην κούρσα που ξεκίνησε κάτω από τη σέντρα. Νωρίτερα, είχε σημειώσει ακόμα ένα αξέχαστο γκολ, με πλασέ του... βόλεϊ απέναντι στον Πίτερ Σίλτον. Το είδαν όλοι εκτός από τους διαιτητές, γι΄αυτό έμεινε στα χρονικά ως «το χέρι του Θεού»
4. Αργεντινή-Δυτική Γερμανία 3-2, (1986, τελικός Μουντιάλ)
Στον τελικό στην Πόλη του Μεξικού η Γερμανία έχει χτίσει τείχος γύρω από τον Μαραντόνα και έχει καταφέρει να επιστρέψει από 0-2 σε 2-2. Το ματς «πατάει» στο 83 λεπτό, όταν ο αρχηγός της Αργεντινής αποφεύγει με περίτεχνη κίνηση δύο Γερμανούς και «σερβίρει» την τέλεια πάσα στον Μπουρουσάγκα ο οποίος θα διαμορφώσει το τελικό 3-2
5. Το Νταμπλ με τη Νάπολι (1987)
Στις πρώτες δύο σεζόν του «Ντιεγκίτο» στον ιταλικό νότο, η Νάπολι είχε τερματίσει 8η και 3η στο σκουντέτο, ενώ δεν είχε προχωρήσει πέραν της φάσης των «16» του κυπέλλου. «Φρέσκος» από τον θρίαμβο με την εθνική Αργεντινής, ο Μαραντόνα οδήγησε την ομάδα του σε εκπληκτική πορεία που ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του νταμπλ και φυσικά αποτελεί την κορυφαία στιγμή στην Ιστορία του συλλόγου. Ήταν άλλωστε το πρώτο πρωτάθλημα για τους «παρτενοπέι».
6. Νάπολι-Γιουβέντους 3-0, 1989, Κύπελλο UEFA
Επί Μαραντόνα η Νάπολι κατέκτησε και τον μοναδικό ευρωπαϊκό της τίτλο, το κύπελλο UEFA του 1989. Όμως ο πιο εμβληματικός αγώνας δεν ήταν ο τελικός με τη Στουτγκάρδη (με διαιτητή τον Μάκη Γερμανάκο), αλλά ο προημιτελικός με την «μισητή» Γιουβέντους. Το 2-0 υπέρ των «μπιανκονέρι» στο Τορίνο δεν άφηνε πολλά περιθώρια ελπίδας. Όμως ο Μαραντόνα με πέναλτι και ο Καρνεβάλε έστειλαν τη ρεβάνς στην παράταση. Εκεί, στο κατάμεστο Σαν Πάολο, ο Αλεσάντρο Ρένικα με κεφαλιά στο 119΄ υπέγραψε τη συγκλονιστική πρόκριση
7. Το ζέσταμα υπό το ρυθμό του Live is Life
Είναι 19 Απριλίου 1989 και η Μπάγερν υποδέχεται τη Νάπολι στο «Ολύμπιασταντιον» του Μονάχου. Από τα μεγάφωνα ακούγεται μια all time classic επιτυχία των Opus, «Live is Life» και Νο1 hit της Ευρώπης για το 1985. Ο Μαραντόνα δίνει μια μοναδική παράσταση στο ζέσταμα, χορεύοντας και κάνοντας κολπάκια με τη μπάλα. Δύο δεκαετίες αργότερα, το Youtube θα κάνει γνωστή παγκοσμίως τη μαγεία, που τότε έζησαν μόνο όσοι βρίσκονταν στο γήπεδο. Για την ιστορία, το ματς έληξε 2-2 και η Νάπολι προκρίθηκε καθώς είχε επικρατήσει 2-0 στο «Σαν Πάολο»
8. Το δεύτερο πρωτάθλημα με τη Νάπολι (1990)
Τα πράγματα έχουν... ζορίσει πολύ και το ιταλικό είναι με διαφορά το δυσκολότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, συγκεντρώνοντας σχεδόν όλους τους σούπερ σταρ του πλανήτη. Η Μίλαν είχε τους Ολλανδούς (Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικααρντ), η Ίντερ τους Γερμανούς (Ματέους, Κλίνσμαν, Μπρέμε), η Ρόμα τον Φέλερ, η Φιορεντίνα τον Μπάτζιο, η Γιουβέντους ήταν πάντα... Γιουβέντους. Αυτή τη φορά ο Μαραντόνα καλείται να υπερβάλει εαυτόν και θα τα καταφέρει. Με 16 γκολ θα είναι πρώτος σκόρερ της Νάπολι και τρίτος στη Serie A (πίσω από Φαν Μπάστεν και Μπάτζιο) και θα οδηγήσει τους «παρτενοπέι» στη δόξα σε μια από τις πιο συναρπαστικές και αγωνιώδεις σεζόν. Πρώτη η Νάπολι με 51 βαθμούς, δεύτερη η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μίλαν με 49, τρίτη(ισόβαθμη με την Ίντερ) η κάτοχος του νικήτρια του κυπέλλου UEFA, Γιουβέντους, πέμπτη η κάτοχος του κυπέλλου Κυπελλούχων, Σαμπντόρια!
9. Βραζιλία-Αργεντινή 1-0 (1990)
Λίγες εβδομάδες μετά την κατάκτηση του σκουντέτο, ο Μαραντόνα στοχεύει στο «back to back» με την εθνική Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Με συμπαίκτες στην πλειοψηφία τους μετριότητες, θα φτάσει έως τον τελικό όπου θα ηττηθεί (με πέναλτι «φάντασμα») 1-0 από τη Δυτική Γερμανία. Στην πορεία αυτή η Αργεντινή απέκλεισε τη μεγάλη της αντίπαλο, Βραζιλία με 1-0 στη Φάση των «16» και σκόρερ τον Κλαούντιο Κανίγια μετά από μαγική ατομική προσπάθεια και ασίστ του Μαραντόνα.
10. Αργεντινή-Ελλάδα 4-0 (1994)
Η τελευταία μεγάλη στιγμή του «Χρυσού Παιδιού» έλαχε να συμπέσει με το «βάπτισμα του πυρός» της εθνικής μας ομάδας σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στις 21 Ιουνίου 1994 στο «Φόξμπορο». Με μία ενδεκάδα από σούπερ σταρ η Αργεντινή μπορούσε εύκολα να κατακτήσει τον τίτλο, αν δεν συγκλονιζόταν από το περιστατικό με τον Μαραντόνα που βρέθηκε θετικός σε ντόπινγκ κοντρόλ και εκδιώχθηκε, πριν από τους νοκ άουτ αγώνες. Όμως πρόλαβε να βάλει την «υπογραφή» του με τον φοβερό πανηγυρισμό του στο γκολ εναντίον της Ελλάδας. Το ματς ολοκληρώθηκε με σκορ 4-0 και χατ τρικ του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, αναγκάζοντας όλον τον πλανήτη να χαρακτηρίσει μεγάλο φαβορί την «Αλμπισελέστε». Ήταν τόσο επιβλητική η παρουσία του «Ντιεγκίτο» όμως, που όταν αποβλήθηκε από τη διοργάνωση, «λύγισαν» παίκτες με πολύ ισχυρή προσωπικότητα που αποτελούσαν εκείνη την ομάδα, όπως ο Μπατιστούτα, ο Σιμεόνε, ο Ρεδόντο, ο Σενσίνι, ο Κανίγια...
Comments
Post a Comment